Aklımda çok sey var aslında ,nedense yazma isteğim yok son zamanlarda. Sadece yanımda tasıdıgım küçük defterime birseyler karalıyorum. Koskoca Chicago tatili bitti birşey yazmadı diyenler için, resimler elime geçer geçmez bir şeyler yazacağım.Benim gibi fotograf hastası biri nasıl oldu da resimleri unuttu? Oldu işte :)Geçen Cuma akşamı tıpkı üniversite yıllarımda yaptıgım gibi beklediğim bir filme hemen, gösterime girdiği ilk gün gittim. Fatih Akın’ın Yaşamın Kıyısında filmine. Ben filmi çok begendim. Son yıllarda giderek yaygınlaşan kesişen hayat hikayeleri kurgusuna sahip. Film 3 bölümde sunulmuş. Yeterin Ölümü, Lotte nin Ölümü ve Yaşamın kıyısında başlıkları ile veriliyor.Burada derinlemesine bir çözümleme yapmayacağım ama güzel bir film.Aşk,almanyada yasan turkler,farklı kuşakların yaşam ve eğitim biçimi,aynı olaya Türk ve Alman ebeveylerin nasıl farklı yaklaşabileceği,siyasi abilerin,ablaların yaşamı,avrupa birliği ironisi gibi birçok sey var. Bir film içinde mumkun oldugunca mesaj sıkıştırılmaya çalışılmış gibi.Bu beni rahatsız etmedi tabi.Herşeyin illa derinlemesine işlenmesi gerekmiyor bence. Birde Fatih Akın ve Ferzan Özpetek filmlerine zaafım objektif olmamı engelliyordur belki .
Yani bu yaptıgım sinema akşamı her açıdan benim için doyurucu idi.Filmi özellikle Atlas’ta izlemek, üzerimde filmden sahneler ve replikler taşıyarak sinemanın arkasından çıkmak ve herzamanki gibi karanlıktan aydınlıga cıkmanın şaskınlıgı ile Beyoğluna hangi yoldan çıkacagını kestirmeye çalışmak ,yönünü aramak.Sonra öyle düşünerek meydana yürümek ......
