Friday, April 20, 2007

Ayrılıyoruz........

Değişik gelişmeler oluyor.Farklı bir mevsim başladı ondan mıdır nedir?
Ayrılıyoruz.........
Kiminle?
Birbirimizi arkadaşlarımızla tanıştırıken hep söyediğimiz “ kuzenim,ev arkadaşım,kardeşim,heşeyim” le.Tabiki çok dramatikleştirmek istemiyorum .Bu ayrılık güzelliklerle geliyor.Sadece burukluk.Farklı birşey bu .Hoş daha hemen de ayrılıyor değiliz ama girdik işte bir kere o yola.Hersey 996 nın (tarih konusurken bin i atlayarak söylemeyi seviyorum,eskiler gibi) Ağustosunda başladı. Yani “bizimkisi, bir aşk hikayesi,siyah beyaz film gibi biraz .....”
Benim üniversiteyi kazanıp İstanbul’a geleceğim belli olduğunda hiç tereddütsüz evini bana açan kuzenim.Ve bunun üzerine geçen dolu dolu 11 sene. Şükür ki zaman bizi hiç utandırmadı. Zaman ve yaş ilerledikçe daha iyi ölçebiliyorsun;hiç kolay birşey değil biri ile aynı evi paylaşmak ,ki o yıla kadar biz deniz tatillerini birlikte yapan kuzenleri idik ,güle oynaya çocukça muzurluklarla.İşte sonra birbirimize de hep söylediğimiz gibi neredeyse bir evlilik hayatı başladı.Dile kolay 11 sene.Ben çokça gezip tozmalarımdan dolayı evin erkek figürü olarak adlandırıldım ama hep planladıgımız komik gelin-damat pozunu çekip bir türlü evimize koyamadık.Düşünüyorum da o kadar çok şey yaşadık ki , tam 4 evimiz oldu hepsinde çok farklı anlılar, kişiler bıraktık..Hepsini sıcaklaştırabilmek sahiplenebilmek için içlerine yaşanmışlıklar koymaya çalıştık.Çokça konuştuk,çokça sustuk,çok fazla güldük ,yıpranmayacak kadar ağladık.Oldukça büyüdük,mümkün olduğunca çocuk kaldık.Oldukça büyümüş olmalıyız ki başka hayatlara yelken açma zamanlarımız gelmiş.Oturup anlaşmalı ve medeni bir şekilde ,tek celsede ayrılık kararı vermişiz .
Çok mu anlaşılmaz oldu buraya kadar yazdıklarım.
Ayrılmamız gerekiyor çünki biricik kuzenim evleniyoooooorrrrrrrrrJ
Tek taşını kendi almadan ,tek başına takmadan..........
Şimdi bize güzel koşturmacalar telaşeler düşüyor.
Eminim tüm güzellikler onun olacak.
Çünki patlayan atom bombasının mantar bulutunu çoktaaaaaaaaaaaaaaan ardımızda bıraktık.
Mutluluk onun önünde eli ile dokunabileeği kadar yakın.
Baktığımız yerde güzel şeyler görüyoruz biz:)
Bizi bekleyen güzel şeyleri.